رسانه و تفرقه؛ آسیب‌شناسی یک انحراف خطرناک
رسانه و تفرقه؛ آسیب‌شناسی یک انحراف خطرناک
رسانه‌ها، در عصر اطلاعات، به‌عنوان بازوان شکل‌دهنده به افکار عمومی شناخته می‌شوند و قدرتی تعیین‌کننده در جهت‌دهی به نگاه جامعه نسبت به مسائل مختلف دارند. در چنین جایگاهی، انتظار می‌رود رسانه‌ها به‌عنوان ابزارهای هم‌افزا در خدمت وحدت ملی، آگاهی عمومی و تقویت سرمایه اجتماعی عمل کنند.
به گزارش نوژان نیوز- مدیرمسئول؛ اما در برخی موارد، آنچه در رفتار رسانه‌ای مشاهده می‌شود، انحراف از این مأموریت و ورود به مسیر تفرقه‌افکنی است؛ امری که تبعات سنگینی بر جامعه دارد.
تفرقه‌افکنی در رسانه‌ها می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد؛ از دامن زدن به دوقطبی‌های کاذب و القای فضای سیاه و سفید، تا تخریب شخصیت‌ها، تحقیر اقوام، یا ترویج روایت‌های حذفی از گروه‌ها و دیدگاه‌های مشروع اجتماعی. در چنین شرایطی، رسانه به‌جای تقویت همبستگی، شکاف‌های اجتماعی، فرهنگی یا سیاسی را عمیق‌تر می‌کند.
این رفتارهای رسانه‌ای، به‌ویژه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی که سرعت انتشار محتوا بسیار بالاست و کنترل و نظارت در آن دشوار، با شدت بیشتری بروز می‌کند. تکرار و بازنشر مطالب تفرقه‌افکن، نه‌تنها اعتماد عمومی به رسانه را کاهش می‌دهد، بلکه زمینه‌ساز بی‌ثباتی روانی، سیاسی و حتی امنیتی می‌شود.
در چنین فضایی، مهم است که رسانه‌ها نقش خود را بازتعریف کنند:
از ابزار اختلاف‌افکنی به محور آگاهی‌بخشی.
از تقویت دوقطبی‌سازی به بسترسازی برای گفت‌وگوی سازنده.
از انتشار شایعات به ترویج واقع‌گرایی و عقلانیت.
از سوی دیگر، نهادهای ناظر رسانه‌ای، آموزش‌های سواد رسانه‌ای برای مخاطبان و ارتقاء اخلاق حرفه‌ای خبرنگاران، می‌توانند در کاهش این آسیب مؤثر باشند. ایجاد فضای نقد سالم، پذیرش تکثر دیدگاه‌ها و گفت‌وگو به‌جای جدل، راهی برای خروج از این وضعیت است.
در نهایت، رسانه‌ای که مردم را از هم جدا کند، نه ابزار توسعه بلکه تهدیدی علیه همبستگی ملی است.